Η χρονιά του 2010 θα μείνει ανεξίτηλα σημαδεμένη στο μυαλό των επενδυτών, καθώς σ' ένα χρόνο χάθηκαν όλα: η πρόσβαση του ελληνικού Δημοσίου στις αγορές, η πιστοληπτική ικανότητα των τραπεζών, τα...
Συνέχεια...
Συνέχεια...
χρήματα των επενδυτών του χρηματιστηρίου και φυσικά η αξιοπρέπεια πολλών μη υποψιασμένων ανθρώπων, όπως οι συνταξιούχοι.
Όμως, τη χρονιά που φεύγει δεν θα την θυμάται περισσότερο κανείς για το γεγονός ότι ο Γενικός Δείκτης έφθασε να χάνει 35%, φθάνοντας χθες στις 1.423 μονάδες ή ότι πλησίασε ένα βήμα από τις 1.200 μονάδες (1.383 μονάδες - χαμηλό 52 εβδομάδων ). Το 2010 θα το θυμούνται όλοι περισσότερο για την αγορά ομολόγων: το spread εκτοξεύθηκε από τις 170 μονάδες του Οκτωβρίου του 2009 στις 960 μονάδες και στην αδυναμία δανεισμού, γιατί, απλά, μια κυβέρνηση, ένας πρωθυπουργός και ένας υπουργός Εργασίας επαναλάμβαναν κάθε 15 ημέρες δηλώσεις για τη... χρεοκοπία.
Η εκτόξευση του spread θα αποτελεί παράδειγμα για τα οικονομικά πανεπιστήμια για το πως δύο πολιτικοί και μια χούφτα διαχειριστές της Goldman Sachs, της Citigroup κλπ έφθασαν μια χώρα στο χείλος του γκρεμού, για να συμβούν απίστευτα πράγματα: να φτάσει η χώρα στο μηχανισμό, να κοπούν μισθοί δημόσιου τομέα και συντάξεις και αργότερα να μειωθούν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα. Να καταστραφεί δηλαδή ο παραγωγικός ιστός της χώρας, εξαιτίας της ύφεσης, για ποιο λόγο; Για να πληρωθούν λήξεις παλαιών ομολόγων, τις οποίες θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε, μην πληρώνοντας το 30% του χρέους (Τα περί αδυναμίας πληρωμής συντάξεων-μισθών αποτελούν ένα τεράστιο ψέμα, διότι η χώρα διαθέτει ΑΕΠ και διέθετε μέχρι πρότινος εισπρακτικούς μηχανισμούς).
Αντίθετα, τώρα τα 110 δισ. αποτελούν δεσμευτική δανειακή σύμβαση της Ελλάδας, η οποία ορίζει ότι, αν δεν πληρωθούν οι τόκοι μιας δόσης, τότε τα περιουσιακά στοιχεία δεν τελούν υπό ασυλία! Δηλαδή, συμπερασματικά, κόψαμε τις συντάξεις στους... πατεράδες μας και αφανίσαμε την κατανάλωση με το πείραμα μισθών-τιμών του ΔΝΤ, για να πληρωθούν σίγουρα οι δανειστές μας με επιτόκιο 5% και να λάβουν και υποθήκες από τα περιουσιακά στοιχεία. Όλες αυτές οι πράξεις αποδίδονται στα ελληνικά μόνο με μία λέξη...
Χρηματιστήριο: Η χρονιά της καταστροφής
Μόνο δυο μετοχές ξεχώρισαν με κέρδη από τον εικοσάρη δείκτη, ενώ οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων, οι ελληνικές τράπεζες, έφθασαν να έχουν τιμές κάτω και από τις ονομαστικές αξίες. Και η πτώση, με εξαίρεση δέκα ημέρες του περασμένου Ιουλίου, ήταν συνεχής. Οι επενδυτές συχνά - πυκνά έλεγαν ότι οι μετοχές δεν βαρέθηκαν να πέφτουν. Η Εθνική Τράπεζα μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου 2010 έχασε 59% και αναγκάστηκε να κάνει αύξηση κεφαλαίου 1,8 δισ. ευρώ, αλλά και να ανακοινώσει ότι θα πουλήσει το ασημικό της στην Τουρκία.
Η καταστροφή για τη μετοχή της Εθνικής είναι μεγαλύτερη, αν σκεφθεί κανείς ότι τον Οκτώβριο του 2009 βρισκόταν στα 28 ευρώ, ενώ ανάλογες τιμές είχαν και οι υπόλοιπες τραπεζικές μετοχές. Πτώση πάνω από 50% και για τις τράπεζες Πειραιώς, Eurobank, Alpha Bank. Πτώση πάνω απο 60% για τη MIG και την Αγροτική Τράπεζα.
Αντοχή έδειξε η Μυτιληναίος, η οποία έχασε 12% και η ΟΠΑΠ 15%. Κέρδη 1,26% και 23% παρουσίασαν αντίστοιχα η Βιοχάλκο και η Coca-Cola.
Στον δείκτη Ftse-40 η καταστροφή σε ορισμένες μετοχές είναι ενδεικτική, καθώς τα λεφτά χάθηκαν: Γενική 76%, Alapis 87% και Αβενιρ 81%. Ξεχώρισαν οι τίτλοι της Folli - Folie με 39% και της Frigoglass με 50%. Για τις υπόλοιπες μετοχές, ούτε λόγος. Οι περισσότερες έφθασαν στα... Τάρταρα, αφού οι ιδιοκτήτες τις έχουν αφημένες στην τύχη τους, σε περίπτωση που δεν κάνουν δημόσια πρόταση εξόδου από το χρηματιστήριο ή προσφυγή στο άρθρο 99.
Ομόλογα: Σκουπίδια μέσα σε επτά μήνες
Τα ελληνικά ομόλογα έγιναν... σκουπίδια μέσα σε επτά μήνες. Από τις 170 μονάδες έφθασαν στις 960 μονάδες, με ελάχιστο κόστος. Καθημερινά, υπήρχαν οι δηλώσεις περί χρεοκοπίας, τα κατευθυνόμενα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου και φυσικά μερικοί διαχειριστές, που έφθασαν το κόστος στα ύψη, πουλώντας λίγα ομόλογα στην αρχή κάθε συνεδρίασης. Τα Cds, ασφάλιστρα κινδύνου, εκτοξεύθηκαν στα ύψη, σε μια εντελώς αδιαφανή αγορά.
Όμως, τη χρονιά που φεύγει δεν θα την θυμάται περισσότερο κανείς για το γεγονός ότι ο Γενικός Δείκτης έφθασε να χάνει 35%, φθάνοντας χθες στις 1.423 μονάδες ή ότι πλησίασε ένα βήμα από τις 1.200 μονάδες (1.383 μονάδες - χαμηλό 52 εβδομάδων ). Το 2010 θα το θυμούνται όλοι περισσότερο για την αγορά ομολόγων: το spread εκτοξεύθηκε από τις 170 μονάδες του Οκτωβρίου του 2009 στις 960 μονάδες και στην αδυναμία δανεισμού, γιατί, απλά, μια κυβέρνηση, ένας πρωθυπουργός και ένας υπουργός Εργασίας επαναλάμβαναν κάθε 15 ημέρες δηλώσεις για τη... χρεοκοπία.
Η εκτόξευση του spread θα αποτελεί παράδειγμα για τα οικονομικά πανεπιστήμια για το πως δύο πολιτικοί και μια χούφτα διαχειριστές της Goldman Sachs, της Citigroup κλπ έφθασαν μια χώρα στο χείλος του γκρεμού, για να συμβούν απίστευτα πράγματα: να φτάσει η χώρα στο μηχανισμό, να κοπούν μισθοί δημόσιου τομέα και συντάξεις και αργότερα να μειωθούν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα. Να καταστραφεί δηλαδή ο παραγωγικός ιστός της χώρας, εξαιτίας της ύφεσης, για ποιο λόγο; Για να πληρωθούν λήξεις παλαιών ομολόγων, τις οποίες θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε, μην πληρώνοντας το 30% του χρέους (Τα περί αδυναμίας πληρωμής συντάξεων-μισθών αποτελούν ένα τεράστιο ψέμα, διότι η χώρα διαθέτει ΑΕΠ και διέθετε μέχρι πρότινος εισπρακτικούς μηχανισμούς).
Αντίθετα, τώρα τα 110 δισ. αποτελούν δεσμευτική δανειακή σύμβαση της Ελλάδας, η οποία ορίζει ότι, αν δεν πληρωθούν οι τόκοι μιας δόσης, τότε τα περιουσιακά στοιχεία δεν τελούν υπό ασυλία! Δηλαδή, συμπερασματικά, κόψαμε τις συντάξεις στους... πατεράδες μας και αφανίσαμε την κατανάλωση με το πείραμα μισθών-τιμών του ΔΝΤ, για να πληρωθούν σίγουρα οι δανειστές μας με επιτόκιο 5% και να λάβουν και υποθήκες από τα περιουσιακά στοιχεία. Όλες αυτές οι πράξεις αποδίδονται στα ελληνικά μόνο με μία λέξη...
Χρηματιστήριο: Η χρονιά της καταστροφής
Μόνο δυο μετοχές ξεχώρισαν με κέρδη από τον εικοσάρη δείκτη, ενώ οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων, οι ελληνικές τράπεζες, έφθασαν να έχουν τιμές κάτω και από τις ονομαστικές αξίες. Και η πτώση, με εξαίρεση δέκα ημέρες του περασμένου Ιουλίου, ήταν συνεχής. Οι επενδυτές συχνά - πυκνά έλεγαν ότι οι μετοχές δεν βαρέθηκαν να πέφτουν. Η Εθνική Τράπεζα μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου 2010 έχασε 59% και αναγκάστηκε να κάνει αύξηση κεφαλαίου 1,8 δισ. ευρώ, αλλά και να ανακοινώσει ότι θα πουλήσει το ασημικό της στην Τουρκία.
Η καταστροφή για τη μετοχή της Εθνικής είναι μεγαλύτερη, αν σκεφθεί κανείς ότι τον Οκτώβριο του 2009 βρισκόταν στα 28 ευρώ, ενώ ανάλογες τιμές είχαν και οι υπόλοιπες τραπεζικές μετοχές. Πτώση πάνω από 50% και για τις τράπεζες Πειραιώς, Eurobank, Alpha Bank. Πτώση πάνω απο 60% για τη MIG και την Αγροτική Τράπεζα.
Αντοχή έδειξε η Μυτιληναίος, η οποία έχασε 12% και η ΟΠΑΠ 15%. Κέρδη 1,26% και 23% παρουσίασαν αντίστοιχα η Βιοχάλκο και η Coca-Cola.
Στον δείκτη Ftse-40 η καταστροφή σε ορισμένες μετοχές είναι ενδεικτική, καθώς τα λεφτά χάθηκαν: Γενική 76%, Alapis 87% και Αβενιρ 81%. Ξεχώρισαν οι τίτλοι της Folli - Folie με 39% και της Frigoglass με 50%. Για τις υπόλοιπες μετοχές, ούτε λόγος. Οι περισσότερες έφθασαν στα... Τάρταρα, αφού οι ιδιοκτήτες τις έχουν αφημένες στην τύχη τους, σε περίπτωση που δεν κάνουν δημόσια πρόταση εξόδου από το χρηματιστήριο ή προσφυγή στο άρθρο 99.
Ομόλογα: Σκουπίδια μέσα σε επτά μήνες
Τα ελληνικά ομόλογα έγιναν... σκουπίδια μέσα σε επτά μήνες. Από τις 170 μονάδες έφθασαν στις 960 μονάδες, με ελάχιστο κόστος. Καθημερινά, υπήρχαν οι δηλώσεις περί χρεοκοπίας, τα κατευθυνόμενα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου και φυσικά μερικοί διαχειριστές, που έφθασαν το κόστος στα ύψη, πουλώντας λίγα ομόλογα στην αρχή κάθε συνεδρίασης. Τα Cds, ασφάλιστρα κινδύνου, εκτοξεύθηκαν στα ύψη, σε μια εντελώς αδιαφανή αγορά.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου