Μια ολόκληρη σειρά φημών φαντασιώσεων και ανεκπλήρωτων πόθων ακολουθεί το ιδανικό όπλο,...
... για το κυνήγι της μπεκάτσας.
Ο πρώτος μύθος είναι αυτός του βάρους του όπλου. Το πολύ ελαφρύ όπλο εύκολα έρχεται στον ώμο και εξίσου εύκολα φεύγει από τη σκοπευτική γραμμή. Αν υπολογίσει κανείς τον μυϊκό κάματο των χεριών, μετά από πολύωρο περπάτημα και κράτημα του όπλου στο κρύο, τότε το σφίξιμο που προκαλεί ο κάματος στα χέρια προκαλεί πιθανόν εκτροπή, από τη σκοπευτική γραμμή. Αυτό είναι πιο έντονο όταν μιλάμε για ένα πολύ ελαφρύ και αζύγιστο όπλο.
Ενα ελαφρύ όπλο πρέπει να δουλευτεί πολύ περισσότερο, για να ζυγιστεί και για να είναι χρήσιμο στο κυνήγι. Τα καλά αγγλικά όπλα της κλασικής εποχής έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είναι εξαιρετικά οικεία και φιλικά με τα χέρια του χρήστη και δείχνουν πολύ ελαφρότερα από το πραγματικό βάρος τους. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του εξαιρετικού σχεδιασμού τους και της δημιουργίας τους μετά από ατέλειωτες εργατοώρες δουλειάς. Είναι πραγματικά εύχρηστα όπλα και απόλυτα εργονομικά.
Δυστυχώς, παρότι είμαι λάτρης των όπλων αυτών, είναι τα πρώτα που θα εξαιρέσω από το κυνήγι της μπεκάτσας. Κυρίως τα καλύτερα από αυτά και τα πιο επώνυμα. Ο λόγος είναι απλός. Η φθορά που προκαλεί αυτό το κυνήγι στα πολύτιμα όπλα μας είναι ανελέητη και καταστροφική. Τα διαρκή γδαρσίματα, η υγρασία, τα νερά, η λάσπη και η βρωμιά που εισχωρούν στο, μηχανισμό από λεπτές αόρατες εισόδους, υποβαθμίζουν ταχύτατα την αξία ενός τέτοιου όπλου. Αν βέβαια ανήκετε στους οπλολάτρεις που δεν τους απασχολεί το φαινόμενο αυτό και είστε της λογικής… μια φορά μονάχα ζούμε… τότε αξίζει να επιλέξει και να πληρώσει κανείς ένα τέτοιο όπλο, αλλά γνωρίζοντας ότι σε κάθε κυνήγι αφαιρεί κάτι από την αξία του!
Τα γαλλικά...
Ομοίως απορρίπτω και τα πολύ "ατμοσφαιρικά" γαλλικά μπεκατσοτούφεκα τύπου Νταρνέ, Σαρλέν κλπ., συρόμενου κλείστρου. Τα όπλα αυτά εκθέτουν τον μηχανισμό τους σε κάθε άνοιγμα, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά ευάλωτα σε κάθε σκουπιδάκι, φρύγανο και υγρασία που εισέρχεται στον μηχανισμό. Δεν έχουν ορατό το κοίλο της κάννης, πράγμα απαραίτητο σε ένα όπλο δάσους.
Tα όπλα
αυτά έχουν ένα πολύ ιδιαίτερο κράτημα στη λαβή… προς τα εμπρός.
Υποχρεώνουν την παλάμη, δηλαδή, να αγκαλιάζει το όπλο αρκετά μπροστά,
κοντά στη βάση και έτσι λειτουργούν με αρκετά κοντύτερα κοντάκια από το
σύνηθες. Εχουν τα περισσότερα εξαιρετικό ζύγισμα και πολύ λεπτές κάννες
με βαθιά βυθιζόμενη ρίγα που τους προσδίδει ένα ακόμα πλεονέκτημα.
Λειτουργεί με τη βοήθεια των πλαϊνών κυρτών καννών σαν κλισιοσκόπιο.
Πρόκειται αναμφισβήτητα για καθαρόαιμα ποιοτικά κυνηγετικά όπλα, αλλά
είπαμε… εκτίθενται πάρα πολύ.
Τα λατρευτά κοκοροτούφεκα κάθε είδους, δυστυχώς δεν έχουν θέση στο κυνήγι της μπεκάτσας, παρά μόνο από πολύ αυστηρά συνειδητοποιημένους χρήστες. Οι εξωτερικές τους σφύρες είναι εκτεθειμένες σε κάθε άγγιγμα κλαριού, σε κάθε χτύπημα ή σούρσιμο. Δυστυχώς είναι ανασφαλή για το κυνήγι της μπεκάτσας παρά τις πολλαπλές ασφάλειες που μπορεί να υπόσχονται κάποιοι μηχανισμοί. Μόνο χρήστες που τα κινούν αφοπλισμένα και τα οπλίζουν μόνο αφού πρόκειται να χρησιμοποιηθούν, είναι ασφαλείς με αυτά.
Με καραμπίνες...
Με αντίστοιχη λογική απεχθάνομαι και τις καραμπίνες. Η πολυπλοκότητα του μηχανισμού, η μανούβρα της αναγόμωσης και της τακτοποίησης των φυσιγγιών στην αποθήκη και η τάση τους να μαζεύουν ένα… δάσος φρύγανα μέσα στον μηχανισμό με απωθεί. Στις μπεκάτσες, τρίτη βολή έχω ρίξει… τρεις φορές στην κυνηγετική ζωή μου.
Η καραμπίνα με την επιλογή ενός μόνο τσοκ μάς υποχρεώνει ανάλογα με τον κυνηγότοπο και τις ειδικές συνθήκες να βάζουμε άλλο φυσίγγι πρώτο και δεύτερο και άλλο τρίτο. Μετά από μια συνάντηση, το τρίτο φυσίγγι έρχεται πρώτο και ξανά πρέπει να γεμίσουμε αδειάζοντας και ξανατοποθετώντας τα σωστά. Είναι μάλλον δύσχρηστη με γάντια. Η μικρή αξία της καραμπίνας και η έλλειψη προσωπικότητας του όπλου το κάνουν αναλώσιμο και φθαρτό. Μέσα στο βαθύ πουρνάρι και σε μέρες με κακές καιρικές συνθήκες, είναι και το μόνο όπλο που του αξίζει να το σέρνουμε μέσα στα κλαριά.
Το πιο πρακτικό όπλο σε κυνήγι δάσους κατά τη γνώμη μου είναι ένα καλό και όχι φτηνιάρικο, ιταλικό σουπερποζέ. Αλλά και σε ένα βέλγικο ή γερμανικό δεν θα έλεγα όχι. Κομψό, αλλά όχι παραστολισμένο, μοναδικό αλλά και αναλώσιμο, όμορφο με προσωπικότητα, αλλά όχι τέτοια που να μας υποδουλώνει σε σκλαβιά κατά τη χρήση! Να διαθέτει τσοκάκια για επιλογή διασποράς και αξιόπιστο μηχανισμό για αέναη χρήση χωρίς προβλήματα.
Αυτόματοι εξολκείς που μπορεί όμως κανείς να μαζέψει τους κάλυκες στην παλάμη του (οι μπεκατσογωνιές δεν πρέπει να μαρτυριούνται!). Εύκολο στον χειρισμό, ζύγισμα αποδεκτό, αλλά και λίγο εμπροσθόβαρο, καλό θα του κάνει. Γενικά θεωρώ αυτή την κατηγορία όπλων εξαιρετικά χρήσιμη στο κυνήγι της μπεκάτσας. Εγώ δύσκολα αποχωρίζομαι το Γουίντσεστερ σουπερποζέ μου, παρότι είναι μάλλον εμπροσθόβαρο.
Πάνω απ' όλα μπεκατσοτούφεκο είναι αυτό που πηγαίνει συχνά για κυνήγι και που σκοτώνει μπεκάτσες! Ανεξάρτητα από την επιλογή μας δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το όπλο αυτό, όποια και αν είναι η επιλογή μας, οφείλουμε να το συντηρούμε με τον καλύτερο τρόπο για να διατηρεί την αξιοπιστία του σε υψηλά επίπεδα.
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Δεν θεωρώ τυχαίο πως κυνηγώντας στη Σουηδία σε δάση, όλοι οι Σουηδοί κρατούσαν ένα Μπερέτα της σειράς 6 και οι πιο ψαγμένοι ένα Περάτζι και ένα Μπλάιζερ. Οι Σουηδοί είναι οι πιο πρακτικοί κυνηγοί που θα βρούμε οπουδήποτε. Οι επιλογές τους είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της λογικής και της πρακτικής χρήσης.
ethnos.gr
Νίκος Κράλλης
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Νίκος Κράλλης
... για το κυνήγι της μπεκάτσας.
Καμιά φορά βλέπω κυνηγούς να επωμίζουν ένα όπλο και να μονολογούν…αυτό
είναι για μπεκάτσες… για μπηχτές τουφεκιές! Ομως το όπλο αυτής της
ειδικής χρήσης δεν είναι καθόλου μια απλή υπόθεση... Και ακόμα
περισσότερο. Οφείλει να εξυπηρετεί στο μέγιστο, με τον καλύτερο και
ασφαλέστερο τρόπο, αυτή την ειδική χρήση.
Υπάρχουν μύθοι για το
μπεκατσοτούφεκο, αλλά και πραγματικότητες. Ο πρώτος μύθος αφορά την…
μπηχτή τουφεκιά. Δηλαδή μια ενστικτώδη επώμιση και πυροβολισμό… κατά
'κεί! Εχοντας κυνηγήσει με καλούς κυνηγούς, ποτέ δεν είδα συχνές μπηχτές
τουφεκιές να επιτυγχάνουν. Είδα όμως καλούς σκοπευτές με γνώση
χειρισμού του όπλου από το σκοπευτήριο να ευστοχούν συχνά, με αβίαστη
κίνηση σε οριακές τουφεκιές στο πυκνό.Ο πρώτος μύθος είναι αυτός του βάρους του όπλου. Το πολύ ελαφρύ όπλο εύκολα έρχεται στον ώμο και εξίσου εύκολα φεύγει από τη σκοπευτική γραμμή. Αν υπολογίσει κανείς τον μυϊκό κάματο των χεριών, μετά από πολύωρο περπάτημα και κράτημα του όπλου στο κρύο, τότε το σφίξιμο που προκαλεί ο κάματος στα χέρια προκαλεί πιθανόν εκτροπή, από τη σκοπευτική γραμμή. Αυτό είναι πιο έντονο όταν μιλάμε για ένα πολύ ελαφρύ και αζύγιστο όπλο.
Ενα ελαφρύ όπλο πρέπει να δουλευτεί πολύ περισσότερο, για να ζυγιστεί και για να είναι χρήσιμο στο κυνήγι. Τα καλά αγγλικά όπλα της κλασικής εποχής έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είναι εξαιρετικά οικεία και φιλικά με τα χέρια του χρήστη και δείχνουν πολύ ελαφρότερα από το πραγματικό βάρος τους. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του εξαιρετικού σχεδιασμού τους και της δημιουργίας τους μετά από ατέλειωτες εργατοώρες δουλειάς. Είναι πραγματικά εύχρηστα όπλα και απόλυτα εργονομικά.
Το
πολύ ελαφρύ όπλο εύκολα έρχεται στον ώμο και εξίσου εύκολα φεύγει από
τη σκοπευτική γραμμή. Ενα ελαφρύ όπλο πρέπει να δουλευτεί πολύ
περισσότερο, για να ζυγιστεί.
Δυστυχώς, παρότι είμαι λάτρης των όπλων αυτών, είναι τα πρώτα που θα εξαιρέσω από το κυνήγι της μπεκάτσας. Κυρίως τα καλύτερα από αυτά και τα πιο επώνυμα. Ο λόγος είναι απλός. Η φθορά που προκαλεί αυτό το κυνήγι στα πολύτιμα όπλα μας είναι ανελέητη και καταστροφική. Τα διαρκή γδαρσίματα, η υγρασία, τα νερά, η λάσπη και η βρωμιά που εισχωρούν στο, μηχανισμό από λεπτές αόρατες εισόδους, υποβαθμίζουν ταχύτατα την αξία ενός τέτοιου όπλου. Αν βέβαια ανήκετε στους οπλολάτρεις που δεν τους απασχολεί το φαινόμενο αυτό και είστε της λογικής… μια φορά μονάχα ζούμε… τότε αξίζει να επιλέξει και να πληρώσει κανείς ένα τέτοιο όπλο, αλλά γνωρίζοντας ότι σε κάθε κυνήγι αφαιρεί κάτι από την αξία του!
Τα γαλλικά...
Ομοίως απορρίπτω και τα πολύ "ατμοσφαιρικά" γαλλικά μπεκατσοτούφεκα τύπου Νταρνέ, Σαρλέν κλπ., συρόμενου κλείστρου. Τα όπλα αυτά εκθέτουν τον μηχανισμό τους σε κάθε άνοιγμα, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά ευάλωτα σε κάθε σκουπιδάκι, φρύγανο και υγρασία που εισέρχεται στον μηχανισμό. Δεν έχουν ορατό το κοίλο της κάννης, πράγμα απαραίτητο σε ένα όπλο δάσους.
Τα
καλά αγγλικά όπλα της κλασικής εποχής έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό.
Είναι εξαιρετικά οικεία και φιλικά με τα χέρια του χρήστη και δείχνουν
πολύ ελαφρότερα από το πραγματικό βάρος τους.
Τα λατρευτά κοκοροτούφεκα κάθε είδους, δυστυχώς δεν έχουν θέση στο κυνήγι της μπεκάτσας, παρά μόνο από πολύ αυστηρά συνειδητοποιημένους χρήστες. Οι εξωτερικές τους σφύρες είναι εκτεθειμένες σε κάθε άγγιγμα κλαριού, σε κάθε χτύπημα ή σούρσιμο. Δυστυχώς είναι ανασφαλή για το κυνήγι της μπεκάτσας παρά τις πολλαπλές ασφάλειες που μπορεί να υπόσχονται κάποιοι μηχανισμοί. Μόνο χρήστες που τα κινούν αφοπλισμένα και τα οπλίζουν μόνο αφού πρόκειται να χρησιμοποιηθούν, είναι ασφαλείς με αυτά.
Με καραμπίνες...
Με αντίστοιχη λογική απεχθάνομαι και τις καραμπίνες. Η πολυπλοκότητα του μηχανισμού, η μανούβρα της αναγόμωσης και της τακτοποίησης των φυσιγγιών στην αποθήκη και η τάση τους να μαζεύουν ένα… δάσος φρύγανα μέσα στον μηχανισμό με απωθεί. Στις μπεκάτσες, τρίτη βολή έχω ρίξει… τρεις φορές στην κυνηγετική ζωή μου.
Η καραμπίνα με την επιλογή ενός μόνο τσοκ μάς υποχρεώνει ανάλογα με τον κυνηγότοπο και τις ειδικές συνθήκες να βάζουμε άλλο φυσίγγι πρώτο και δεύτερο και άλλο τρίτο. Μετά από μια συνάντηση, το τρίτο φυσίγγι έρχεται πρώτο και ξανά πρέπει να γεμίσουμε αδειάζοντας και ξανατοποθετώντας τα σωστά. Είναι μάλλον δύσχρηστη με γάντια. Η μικρή αξία της καραμπίνας και η έλλειψη προσωπικότητας του όπλου το κάνουν αναλώσιμο και φθαρτό. Μέσα στο βαθύ πουρνάρι και σε μέρες με κακές καιρικές συνθήκες, είναι και το μόνο όπλο που του αξίζει να το σέρνουμε μέσα στα κλαριά.
Το πιο πρακτικό όπλο σε κυνήγι δάσους κατά τη γνώμη μου είναι ένα καλό και όχι φτηνιάρικο, ιταλικό σουπερποζέ. Αλλά και σε ένα βέλγικο ή γερμανικό δεν θα έλεγα όχι. Κομψό, αλλά όχι παραστολισμένο, μοναδικό αλλά και αναλώσιμο, όμορφο με προσωπικότητα, αλλά όχι τέτοια που να μας υποδουλώνει σε σκλαβιά κατά τη χρήση! Να διαθέτει τσοκάκια για επιλογή διασποράς και αξιόπιστο μηχανισμό για αέναη χρήση χωρίς προβλήματα.
Αυτόματοι εξολκείς που μπορεί όμως κανείς να μαζέψει τους κάλυκες στην παλάμη του (οι μπεκατσογωνιές δεν πρέπει να μαρτυριούνται!). Εύκολο στον χειρισμό, ζύγισμα αποδεκτό, αλλά και λίγο εμπροσθόβαρο, καλό θα του κάνει. Γενικά θεωρώ αυτή την κατηγορία όπλων εξαιρετικά χρήσιμη στο κυνήγι της μπεκάτσας. Εγώ δύσκολα αποχωρίζομαι το Γουίντσεστερ σουπερποζέ μου, παρότι είναι μάλλον εμπροσθόβαρο.
Πάνω απ' όλα μπεκατσοτούφεκο είναι αυτό που πηγαίνει συχνά για κυνήγι και που σκοτώνει μπεκάτσες! Ανεξάρτητα από την επιλογή μας δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το όπλο αυτό, όποια και αν είναι η επιλογή μας, οφείλουμε να το συντηρούμε με τον καλύτερο τρόπο για να διατηρεί την αξιοπιστία του σε υψηλά επίπεδα.
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Δεν θεωρώ τυχαίο πως κυνηγώντας στη Σουηδία σε δάση, όλοι οι Σουηδοί κρατούσαν ένα Μπερέτα της σειράς 6 και οι πιο ψαγμένοι ένα Περάτζι και ένα Μπλάιζερ. Οι Σουηδοί είναι οι πιο πρακτικοί κυνηγοί που θα βρούμε οπουδήποτε. Οι επιλογές τους είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της λογικής και της πρακτικής χρήσης.
ethnos.gr
Νίκος Κράλλης
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Νίκος Κράλλης
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου