... του Αριστοφάνη, οι Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και Φάνης Μουρατίδης καταθέτουν τον προβληματισμό τους όχι μόνο για την τέχνη, αλλά και για την κωμικοτραγική ελληνική πραγματικότητα.
- Με αφορμή την αρχαία κωμωδία «Ειρήνη», θεωρείτε ότι στην εποχή μας
είναι δυνατόν για κάποιον να ζήσει σε έναν κόσμο ελεύθερο και δίκαιο;
Βασίλης Χαραλαμπόπουλος: Πριν από την εποχή της κρίσης θα έλεγα ότι, ναι, είναι δυνατόν. Συνειδητοποιήσαμε όμως ότι σήμερα πλέον υπάρχει μια εικονική ελευθερία. Κάποιοι αποφασίζουν για τη ζωή του καθενός μας, ενώ έως τώρα νομίζαμε ότι έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε πολλά πράγματα. Τελικά αυτοί οι μεγάλοι και ισχυροί του κόσμου έχουν καταφέρει να κατευθύνουν τη μάζα και να μας αντιμετωπίζουν όλους σαν αριθμούς. Εχω έναν μικρό φόβο που περιγράφει τέλεια ο γνωστός στίχος από το τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου: «Φοβάμαι όλ’ αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα». Αυτό το συναίσθημα μας έχει κατακλύσει όλους, γιατί είναι σαν να μην υπάρχουμε, σαν να μη μας δίνει κανείς σημασία.
Φάνης Μουρατίδης: Ζώντας στη σημερινή εποχή συνειδητοποιώ μέρα με τη μέρα ότι η φράση το «να ζει κανείς σε έναν κόσμο ελεύθερο και δίκαιο» ανήκει στην περιοχή της ουτοπίας. Η Ιστορία μάς διδάσκει ότι οι περισσότεροι που χρησιμοποίησαν αυτές τις λέξεις για να κινητοποιήσουν τους πολίτες ώστε να δραστηριοποιηθούν με στόχο την αλλαγή είναι οι άνθρωποι που φλέρταραν με την προσωπική τους αποθέωση.
- Κύριε Μουρατίδη, έχετε πει ότι στην Ελλάδα θα πρέπει να κυβερνήσει η αριστοκρατία. Εμμένετε σε αυτή την άποψή σας;
Φ.Μ.: Δεν πιστεύω στη λειτουργία των κομμάτων γενικώς. Κατέληξα ότι ο κομματικός μηχανισμός είναι αυταρχικός και αρκεί να κοιτάξουμε τη συνολική κοινωνική πραγματικότητα για να το καταλάβουμε. Πιστεύω σε ανθρώπους που χαίρουν σεβασμού από την κοινή γνώμη, τόσο στο εσωτερικό μιας χώρας όσο και στο εξωτερικό. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι του πνεύματος, της επιστήμης, του επιχειρηματικού κόσμου κ.λπ. με κύρος, που δεν θα ρίσκαραν ποτέ να αναλάβουν κάτι και να αποτύχουν. Να αμαυρώσουν το όνομα που έχουν χτίσει με κόπο και το έχουν κληρονομήσει. Ανθρωποι που δεν ανήκουν στον κομματικό μηχανισμό και δεν έχουν εξαρτήσεις. Οι άριστοι που χρίζονται ως τέτοιοι από τους ανθρώπους της δουλειάς τους και μέσα από το έργο τους.
Β.Χ.: Να συμπληρώσω ότι θα πρέπει να κυβερνήσουν τη χώρα χορτασμένοι άνθρωποι. Που δεν νοιάζονται για το προσωπικό τους «εγώ» αλλά για να βελτιώσουν τη ζωή των άλλων. Τεχνοκράτες ή μη, δεν με νοιάζει. Απλά να μην έχουν ως προτεραιότητά τους το να πάρουν μια καρέκλα για να ικανοποιήσουν τον προσωπικό τους εγωισμό και τη σημαντικότητά τους ως άνθρωποι.
- Πώς είδατε την υπόθεση του κλεισίματος της ΕΡΤ;
Β.Χ.: Η όλη διαδικασία ήταν πολύ σκληρή. Η ΕΡΤ χρειαζόταν εξυγίανση, αλλά οι κυβερνώντες δεν έχουν τον τρόπο να κάνουν κάτι με πιο υγιείς σκέψεις. Ηταν σοκαριστικό και τρομακτικό, γιατί συνειδητοποιήσαμε ότι, εάν το θέλουν, μπορούν να κατεβάσουν έναν διακόπτη στη ζωή όλων μας. Δυστυχώς η ίδια διαδικασία μπορεί να γίνει και σε οποιονδήποτε άλλο οργανισμό. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι δεν είναι θέμα μόνο της ΕΡΤ.
Φ.Μ.: Δεν είμαι ο ειδικός για να απαντήσω. Ωστόσο αυτό που βλέπω είναι μια αδυναμία εκ μέρους των κυβερνώντων να οργανώσουν κάτι με ευελιξία και να το ξαναστήσουν από την αρχή. Εάν η λύση που επελέγη στην ΕΡΤ είναι η μόνη, τότε ας εφαρμοστεί σε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό, στο ΙΚΑ, στο ΤΕΒΕ, στην Εφορία, στο υπουργείο Μεταφορών κ.ο.κ. Κι ας απαλλαχθούν οι πολίτες από τις υποχρεώσεις τους έως ότου οργανωθεί σωστά ο μηχανισμός. Δεν είναι δίκαιο να αποδίδονται ευθύνες μόνο στη μία πλευρά, τους εργαζομένους, και να μη ζητούνται ευθύνες πρωτίστως από την άλλη, δηλαδή το κράτος. Πρόκειται για έναν φτηνό λαϊκισμό που, αν δεν προσέξουμε τι λέμε και πώς τα λέμε, μπορεί να δημιουργηθεί μίσος μεταξύ των πολιτών, πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο.
- Αν και δεν έχετε εργαστεί στην κρατική τηλεόραση, θεωρείτε ότι κάποιοι συνάδελφοί σας, με τις δικές τους εκπομπές, κέρδισαν πολλά χρήματα από την ΕΡΤ;
Β.Χ.: Δεν το γνωρίζω. Ισως κάποιοι έβγαλαν χρήματα από την ΕΡΤ, αλλά όταν συνέβη αυτό ήταν η εποχή που η τηλεόραση έδινε καλούς μισθούς. Στο κάτω-κάτω γιατί να φταίνε οι συνάδελφοί μου που βγάλανε λεφτά από τη στιγμή που κάποιοι τούς τα έδωσαν;
Φ.Μ.: Δεν ξέρω ποιοι συνάδελφοί μου έβγαλαν αρκετά χρήματα από την ΕΡΤ, αλλά αν υπάρχουν τέτοιου τύπου κρούσματα με αστρονομικά ποσά, να μη λογοδοτήσουν μόνο αυτοί που τα έπαιρναν, αλλά και αυτοί που τα έδιναν.
- Κύριε Μουρατίδη, μετά την πρόσφατη τηλεοπτική διαφήμιση που κάνατε μαζί με τη σύζυγό σας, Αννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους, επαναλάβατε πολλές φορές στον Τύπο ότι δεν συμμετέχουν σε αυτή τα παιδιά σας. Τι ακριβώς συνέβη;
Ο λόγος που το έκανα ήταν γιατί υπονοήθηκε, από μικρή μερίδα του Τύπου, ότι στη διαφήμιση έπαιζαν τα παιδιά μας. Για όσο ακόμα διάστημα τα παιδιά μας δεν εκφράζουν επιθυμίες έκθεσης στο κοινό, δεν θα εκτίθενται. Στο μέλλον, όταν τα ίδια τα παιδιά θα είναι σε θέση να προβάλουν τέτοιου τύπου επιθυμίες, τότε και μόνο τότε θα το συζητήσουμε μαζί τους.
- Κύριε Χαραλαμπόπουλε, εσείς θα ξανακάνατε τηλεοπτική διαφήμιση;
Με άνεση και πολύ ευχάριστα. Το κακό είναι ότι τα γυρίσματα της τηλεοπτικής διαφήμισης διαρκούν λίγο. Ο τρόπος αντιμετώπισης της διαφήμισης είναι πολύ κινηματογραφικός - εννοώ από άποψη συνθηκών και προετοιμασίας. Ολο αυτό που έχω ζήσει μέσα από τις διαφημίσεις θα ήθελα να το βιώνω και στα σίριαλ. Στις τηλεοπτικές σειρές υπάρχει ένας ευτελισμός, γιατί πρέπει να γεμίσουν τη διάρκεια επεισοδίου, περίπου 45 λεπτά, στον λιγότερο χρόνο γυρισμάτων, δηλαδή σε τέσσερις-πέντε ημέρες. Αυτό απαιτεί μια ταχύτητα και μια αναγκαστική προχειρότητα στις περισσότερες σειρές. Τα τελευταία χρόνια οι συνθήκες αυτές ήταν πιο έντονες γιατί έπρεπε να μειωθεί το κόστος μιας τηλεοπτικής σειράς για την παραγωγή. Ευτυχώς στο παρελθόν έχω δουλέψει σε πολλές εξαιρέσεις, με πολύ καλύτερες συνθήκες γυρισμάτων.
- Θα ξανακάνατε σενάριο για τον κινηματογράφο;
Εχω ήδη έτοιμο εδώ και ενάμιση χρόνο το νέο μου σενάριο. Αρέσει πάρα πολύ σε όσους το διαβάζουν, αλλά απαιτεί ένα σημαντικό ποσό για να γίνει ταινία. Επομένως πρέπει να βρεθεί ο κατάλληλος χρηματοδότης. Είναι σενάριο εποχής που διαδραματίζεται στην παλιά Ελλάδα. Πολύ ανθρώπινο, με στοιχεία κωμωδίας, περιπέτειας, ιστορικά και αλήθειες του παρελθόντος που αφορούν όμως και το σήμερα.
- Διάβασα σε μια κριτική ότι «ο Χαραλαμπόπουλος είναι κολλημένος με την κωμωδία». Ισχύει αυτό;
Το δράμα ποτέ δεν το απέρριψα, είναι κάτι που μου αρέσει να κάνω. Εχω συμμετάσχει σε τραγωδία, στις «Βάκχες» του Ευριπίδη. Απλώς η διαφορά είναι ότι στην κωμωδία όλο μου το «είναι» το γλεντάει, ενώ στο δράμα πρέπει να υποφέρω για να βγάλω τον ρόλο μου. Και στις δύο περιπτώσεις λειτουργώ μέσα από την αλήθεια μου.
- Εχετε μπει στη διαδικασία, τώρα που συνεργάζεστε με έναν ευτυχισμένο πατέρα όπως ο Φάνης Μουρατίδης, να φανταστείτε τον εαυτό σας στον ρόλο του μπαμπά;
Το λαχταρώ κατά κάποιον τρόπο, απλώς είναι λίγο φοβιστικό το θέμα του παιδιού. Κατά τη γνώμη μου, ο γάμος χρειάζεται να γίνει αφού πρώτα αποφασίσεις να κάνεις παιδί. Οταν συμβιώνεις όμορφα με τη γυναίκα σου, η ιδέα του να πέσει μια υπογραφή γάμου δεν με τρελαίνει. Θα το έκανα μόνο και μόνο για να χαρούν οι δικοί μου άνθρωποι.
- Κύριε Μουρατίδη, έπειτα από έναν ξαφνικό έρωτα, από τον οποίον προέκυψε μια ευτυχισμένη οικογένεια, ποια είναι τα όνειρά σας; Θέλετε να αποκτήσετε ακόμη ένα παιδί;
Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε τέτοιου είδους σχέδια. Προτιμούμε να κοιτάζουμε την πραγματικότητα και προσπαθούμε να την αντιμετωπίσουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Αλλωστε, το να κάνεις σχέδια αυτή την περίοδο είναι σαν να είσαι εκτός εποχής.
- Μια καλή συνεργασία απαιτεί να υπάρχει μια βάση φιλίας χρόνων;
Β.Χ.: Με τον Φάνη συνεργαστήκαμε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο, στο «Πέντε λεπτά ακόμη», και μετά από τρία χρόνια στις «Νύχτες Ραδιόφωνου» στο θέατρο «Διάνα». Εκεί γνωριστήκαμε καλύτερα, γίναμε καλοί φίλοι και είναι πολύ ευτυχισμένη στιγμή που ξαναβρισκόμαστε τώρα στο θέατρο. Εχουμε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας.
Φ.Μ.: Η συνεργασία μας σε κινηματογράφο και θέατρο μετρά συνολικά περίπου τριάμισι χρόνια και είναι μεγάλη τύχη για μένα που συναντήθηκαν ξανά οι δρόμοι μας. Πραγματικά είναι λίγες οι φορές που συναντάς στον χώρο μας ανθρώπους με τους οποίους μπορείς να έχεις επικοινωνία -σκηνική αλλά και διαπροσωπική-, κοινές αξίες και να ταυτίζονται οι προτεραιότητες στο πλαίσιο της δημιουργίας μιας παράστασης. Ολα αυτά δημιουργούν τις προϋποθέσεις μιας πολύ καλής επικοινωνίας.
Βασίλης Χαραλαμπόπουλος: Πριν από την εποχή της κρίσης θα έλεγα ότι, ναι, είναι δυνατόν. Συνειδητοποιήσαμε όμως ότι σήμερα πλέον υπάρχει μια εικονική ελευθερία. Κάποιοι αποφασίζουν για τη ζωή του καθενός μας, ενώ έως τώρα νομίζαμε ότι έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε πολλά πράγματα. Τελικά αυτοί οι μεγάλοι και ισχυροί του κόσμου έχουν καταφέρει να κατευθύνουν τη μάζα και να μας αντιμετωπίζουν όλους σαν αριθμούς. Εχω έναν μικρό φόβο που περιγράφει τέλεια ο γνωστός στίχος από το τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου: «Φοβάμαι όλ’ αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα». Αυτό το συναίσθημα μας έχει κατακλύσει όλους, γιατί είναι σαν να μην υπάρχουμε, σαν να μη μας δίνει κανείς σημασία.
Φάνης Μουρατίδης: Ζώντας στη σημερινή εποχή συνειδητοποιώ μέρα με τη μέρα ότι η φράση το «να ζει κανείς σε έναν κόσμο ελεύθερο και δίκαιο» ανήκει στην περιοχή της ουτοπίας. Η Ιστορία μάς διδάσκει ότι οι περισσότεροι που χρησιμοποίησαν αυτές τις λέξεις για να κινητοποιήσουν τους πολίτες ώστε να δραστηριοποιηθούν με στόχο την αλλαγή είναι οι άνθρωποι που φλέρταραν με την προσωπική τους αποθέωση.
- Κύριε Μουρατίδη, έχετε πει ότι στην Ελλάδα θα πρέπει να κυβερνήσει η αριστοκρατία. Εμμένετε σε αυτή την άποψή σας;
Φ.Μ.: Δεν πιστεύω στη λειτουργία των κομμάτων γενικώς. Κατέληξα ότι ο κομματικός μηχανισμός είναι αυταρχικός και αρκεί να κοιτάξουμε τη συνολική κοινωνική πραγματικότητα για να το καταλάβουμε. Πιστεύω σε ανθρώπους που χαίρουν σεβασμού από την κοινή γνώμη, τόσο στο εσωτερικό μιας χώρας όσο και στο εξωτερικό. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι του πνεύματος, της επιστήμης, του επιχειρηματικού κόσμου κ.λπ. με κύρος, που δεν θα ρίσκαραν ποτέ να αναλάβουν κάτι και να αποτύχουν. Να αμαυρώσουν το όνομα που έχουν χτίσει με κόπο και το έχουν κληρονομήσει. Ανθρωποι που δεν ανήκουν στον κομματικό μηχανισμό και δεν έχουν εξαρτήσεις. Οι άριστοι που χρίζονται ως τέτοιοι από τους ανθρώπους της δουλειάς τους και μέσα από το έργο τους.
Β.Χ.: Να συμπληρώσω ότι θα πρέπει να κυβερνήσουν τη χώρα χορτασμένοι άνθρωποι. Που δεν νοιάζονται για το προσωπικό τους «εγώ» αλλά για να βελτιώσουν τη ζωή των άλλων. Τεχνοκράτες ή μη, δεν με νοιάζει. Απλά να μην έχουν ως προτεραιότητά τους το να πάρουν μια καρέκλα για να ικανοποιήσουν τον προσωπικό τους εγωισμό και τη σημαντικότητά τους ως άνθρωποι.
- Πώς είδατε την υπόθεση του κλεισίματος της ΕΡΤ;
Β.Χ.: Η όλη διαδικασία ήταν πολύ σκληρή. Η ΕΡΤ χρειαζόταν εξυγίανση, αλλά οι κυβερνώντες δεν έχουν τον τρόπο να κάνουν κάτι με πιο υγιείς σκέψεις. Ηταν σοκαριστικό και τρομακτικό, γιατί συνειδητοποιήσαμε ότι, εάν το θέλουν, μπορούν να κατεβάσουν έναν διακόπτη στη ζωή όλων μας. Δυστυχώς η ίδια διαδικασία μπορεί να γίνει και σε οποιονδήποτε άλλο οργανισμό. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι δεν είναι θέμα μόνο της ΕΡΤ.
Φ.Μ.: Δεν είμαι ο ειδικός για να απαντήσω. Ωστόσο αυτό που βλέπω είναι μια αδυναμία εκ μέρους των κυβερνώντων να οργανώσουν κάτι με ευελιξία και να το ξαναστήσουν από την αρχή. Εάν η λύση που επελέγη στην ΕΡΤ είναι η μόνη, τότε ας εφαρμοστεί σε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό, στο ΙΚΑ, στο ΤΕΒΕ, στην Εφορία, στο υπουργείο Μεταφορών κ.ο.κ. Κι ας απαλλαχθούν οι πολίτες από τις υποχρεώσεις τους έως ότου οργανωθεί σωστά ο μηχανισμός. Δεν είναι δίκαιο να αποδίδονται ευθύνες μόνο στη μία πλευρά, τους εργαζομένους, και να μη ζητούνται ευθύνες πρωτίστως από την άλλη, δηλαδή το κράτος. Πρόκειται για έναν φτηνό λαϊκισμό που, αν δεν προσέξουμε τι λέμε και πώς τα λέμε, μπορεί να δημιουργηθεί μίσος μεταξύ των πολιτών, πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο.
- Αν και δεν έχετε εργαστεί στην κρατική τηλεόραση, θεωρείτε ότι κάποιοι συνάδελφοί σας, με τις δικές τους εκπομπές, κέρδισαν πολλά χρήματα από την ΕΡΤ;
Β.Χ.: Δεν το γνωρίζω. Ισως κάποιοι έβγαλαν χρήματα από την ΕΡΤ, αλλά όταν συνέβη αυτό ήταν η εποχή που η τηλεόραση έδινε καλούς μισθούς. Στο κάτω-κάτω γιατί να φταίνε οι συνάδελφοί μου που βγάλανε λεφτά από τη στιγμή που κάποιοι τούς τα έδωσαν;
Φ.Μ.: Δεν ξέρω ποιοι συνάδελφοί μου έβγαλαν αρκετά χρήματα από την ΕΡΤ, αλλά αν υπάρχουν τέτοιου τύπου κρούσματα με αστρονομικά ποσά, να μη λογοδοτήσουν μόνο αυτοί που τα έπαιρναν, αλλά και αυτοί που τα έδιναν.
- Κύριε Μουρατίδη, μετά την πρόσφατη τηλεοπτική διαφήμιση που κάνατε μαζί με τη σύζυγό σας, Αννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους, επαναλάβατε πολλές φορές στον Τύπο ότι δεν συμμετέχουν σε αυτή τα παιδιά σας. Τι ακριβώς συνέβη;
Ο λόγος που το έκανα ήταν γιατί υπονοήθηκε, από μικρή μερίδα του Τύπου, ότι στη διαφήμιση έπαιζαν τα παιδιά μας. Για όσο ακόμα διάστημα τα παιδιά μας δεν εκφράζουν επιθυμίες έκθεσης στο κοινό, δεν θα εκτίθενται. Στο μέλλον, όταν τα ίδια τα παιδιά θα είναι σε θέση να προβάλουν τέτοιου τύπου επιθυμίες, τότε και μόνο τότε θα το συζητήσουμε μαζί τους.
- Κύριε Χαραλαμπόπουλε, εσείς θα ξανακάνατε τηλεοπτική διαφήμιση;
Με άνεση και πολύ ευχάριστα. Το κακό είναι ότι τα γυρίσματα της τηλεοπτικής διαφήμισης διαρκούν λίγο. Ο τρόπος αντιμετώπισης της διαφήμισης είναι πολύ κινηματογραφικός - εννοώ από άποψη συνθηκών και προετοιμασίας. Ολο αυτό που έχω ζήσει μέσα από τις διαφημίσεις θα ήθελα να το βιώνω και στα σίριαλ. Στις τηλεοπτικές σειρές υπάρχει ένας ευτελισμός, γιατί πρέπει να γεμίσουν τη διάρκεια επεισοδίου, περίπου 45 λεπτά, στον λιγότερο χρόνο γυρισμάτων, δηλαδή σε τέσσερις-πέντε ημέρες. Αυτό απαιτεί μια ταχύτητα και μια αναγκαστική προχειρότητα στις περισσότερες σειρές. Τα τελευταία χρόνια οι συνθήκες αυτές ήταν πιο έντονες γιατί έπρεπε να μειωθεί το κόστος μιας τηλεοπτικής σειράς για την παραγωγή. Ευτυχώς στο παρελθόν έχω δουλέψει σε πολλές εξαιρέσεις, με πολύ καλύτερες συνθήκες γυρισμάτων.
- Θα ξανακάνατε σενάριο για τον κινηματογράφο;
Εχω ήδη έτοιμο εδώ και ενάμιση χρόνο το νέο μου σενάριο. Αρέσει πάρα πολύ σε όσους το διαβάζουν, αλλά απαιτεί ένα σημαντικό ποσό για να γίνει ταινία. Επομένως πρέπει να βρεθεί ο κατάλληλος χρηματοδότης. Είναι σενάριο εποχής που διαδραματίζεται στην παλιά Ελλάδα. Πολύ ανθρώπινο, με στοιχεία κωμωδίας, περιπέτειας, ιστορικά και αλήθειες του παρελθόντος που αφορούν όμως και το σήμερα.
- Διάβασα σε μια κριτική ότι «ο Χαραλαμπόπουλος είναι κολλημένος με την κωμωδία». Ισχύει αυτό;
Το δράμα ποτέ δεν το απέρριψα, είναι κάτι που μου αρέσει να κάνω. Εχω συμμετάσχει σε τραγωδία, στις «Βάκχες» του Ευριπίδη. Απλώς η διαφορά είναι ότι στην κωμωδία όλο μου το «είναι» το γλεντάει, ενώ στο δράμα πρέπει να υποφέρω για να βγάλω τον ρόλο μου. Και στις δύο περιπτώσεις λειτουργώ μέσα από την αλήθεια μου.
- Εχετε μπει στη διαδικασία, τώρα που συνεργάζεστε με έναν ευτυχισμένο πατέρα όπως ο Φάνης Μουρατίδης, να φανταστείτε τον εαυτό σας στον ρόλο του μπαμπά;
Το λαχταρώ κατά κάποιον τρόπο, απλώς είναι λίγο φοβιστικό το θέμα του παιδιού. Κατά τη γνώμη μου, ο γάμος χρειάζεται να γίνει αφού πρώτα αποφασίσεις να κάνεις παιδί. Οταν συμβιώνεις όμορφα με τη γυναίκα σου, η ιδέα του να πέσει μια υπογραφή γάμου δεν με τρελαίνει. Θα το έκανα μόνο και μόνο για να χαρούν οι δικοί μου άνθρωποι.
- Κύριε Μουρατίδη, έπειτα από έναν ξαφνικό έρωτα, από τον οποίον προέκυψε μια ευτυχισμένη οικογένεια, ποια είναι τα όνειρά σας; Θέλετε να αποκτήσετε ακόμη ένα παιδί;
Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε τέτοιου είδους σχέδια. Προτιμούμε να κοιτάζουμε την πραγματικότητα και προσπαθούμε να την αντιμετωπίσουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Αλλωστε, το να κάνεις σχέδια αυτή την περίοδο είναι σαν να είσαι εκτός εποχής.
- Μια καλή συνεργασία απαιτεί να υπάρχει μια βάση φιλίας χρόνων;
Β.Χ.: Με τον Φάνη συνεργαστήκαμε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο, στο «Πέντε λεπτά ακόμη», και μετά από τρία χρόνια στις «Νύχτες Ραδιόφωνου» στο θέατρο «Διάνα». Εκεί γνωριστήκαμε καλύτερα, γίναμε καλοί φίλοι και είναι πολύ ευτυχισμένη στιγμή που ξαναβρισκόμαστε τώρα στο θέατρο. Εχουμε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας.
Φ.Μ.: Η συνεργασία μας σε κινηματογράφο και θέατρο μετρά συνολικά περίπου τριάμισι χρόνια και είναι μεγάλη τύχη για μένα που συναντήθηκαν ξανά οι δρόμοι μας. Πραγματικά είναι λίγες οι φορές που συναντάς στον χώρο μας ανθρώπους με τους οποίους μπορείς να έχεις επικοινωνία -σκηνική αλλά και διαπροσωπική-, κοινές αξίες και να ταυτίζονται οι προτεραιότητες στο πλαίσιο της δημιουργίας μιας παράστασης. Ολα αυτά δημιουργούν τις προϋποθέσεις μιας πολύ καλής επικοινωνίας.
.jpg)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου