Αν ο κόσμος σας μοιάζει πιο επικίνδυνος τελευταία, δεν κάνετε λάθος. Ο αριθμός των συγκρούσεων έχει αυξηθεί. Aπό την Ουκρανία και τη Ρωσία, μέχρι το Ισραήλ και τη Γάζα και το Σουδάν. Ένα κοινό υπάρχει σε όλους αυτούς τους πολέμους: διεξάγονται από άνδρες...
Μόλις 13 από τις 193 χώρες έχουν γυναίκες ηγέτες, σύμφωνα με τα στοιχεία του Οκτωβρίου 2024, σημειώνει το βρετανικό Sky News.
Αν υπήρχαν περισσότερες, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά, λέει ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα. Θα υπήρχαν «λιγότεροι πόλεμοι, τα παιδιά θα είχαν καλύτερη φροντίδα και θα υπήρχε μια γενική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου», είχε δηλώσει παλαιότερα.
Δεν είναι ο μόνος. Η πρώην πρόεδρος της Ιρλανδίας, Μέρι Ρόμπινσον, δήλωσε στο Sky News ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας ότι η παρουσία περισσότερων γυναικών στην κορυφή είναι «απαραίτητη» για έναν πιο ειρηνικό κόσμο.
Και αυτή τη μέρα πριν από 19 χρόνια, ο πρώην επικεφαλής των Ηνωμένων Εθνών, Κόφι Ανάν, δήλωνε: «Καμία πολιτική δεν είναι πιο σημαντική για την πρόληψη των συγκρούσεων» από την ενδυνάμωση των γυναικών.
Πάντως, καμία γυναίκα δεν έχει κάνει ποτέ τη δουλειά του, στα 80 χρόνια του ΟΗΕ.
Έχουν δίκιο; Η απάντηση είναι ότι θα πρέπει να αλλάξουν πολλά περισσότερα.
Φοβούνται να φανούν μαλθακές
Μια ματιά στην ιστορία δείχνει ότι οι γυναίκες ηγέτες ήταν εξίσου, αν όχι περισσότερο, «επιρρεπείς στην έναρξη συγκρούσεων» με τους άνδρες, σύμφωνα με τον Κρίστοφερ Μπλερ, επίκουρο καθηγητή πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον.
Τους δίνεται κίνητρο να ενεργούν ως «Σιδηρές Κυρίες» ειδικά για να ξεπεράσουν τα στερεότυπα του φύλου που τις καθιστούν επιφυλακτικές και «λιγότερο ικανές» σε θέματα εθνικής ασφάλειας, λέει.
Παράδειγμα η Μάργκαρετ Θάτσερ: το 1982, η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Βρετανίας που οδήγησε στον θάνατο 323 ανθρώπους στο πολεμικό πλοίο Belgrano της Αργεντινής και οδήγησε το Ηνωμένο Βασίλειο στον πόλεμο των Φόκλαντς.
 |
| Μάργκαρετ Θάτσερ |
Ή η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, η οποία δίστασε για τις ειρηνευτικές συνομιλίες με τους Ταλιμπάν «επειδή φοβόταν μήπως θεωρηθεί στερεοτυπικά μαλθακή», λέει ο Μπλερ, βασιζόμενος σε πληροφορίες από τους συμβούλους της.
Σύμφωνα με τη συγγραφέα, Τζόσλιν Μπάρνχαρτ, οι γυναίκες δέχονται πιέσεις να «ακολουθήσουν ακόμη περισσότερο στα ανδρικά στερεότυπα της ηγεσίας».
Οι γυναίκες τιμωρούνται επίσης πιο αυστηρά για το γεγονός ότι υποχωρούν σε απειλές, διαπιστώνει η έρευνα του Μπλερ, ενθαρρύνοντάς τες να ρίχνουν λάδι στη φωτιά, αντί να τη σβήνουν.
Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, οπότε εξαρτάται από τη γυναίκα – ή τον άνδρα
Η Άντζελα Σαΐνι, συγγραφέας του βιβλίου «Patriarchs: How Men Came to Rule», λέει ότι δεν είναι ότι οι γυναίκες μιμούνται την ανδρική επιθετικότητα, αλλά ότι είναι πολύ ικανές να είναι οι ίδιες επιθετικές.
Όταν ερωτάται αν οι γυναίκες θα μπορούσαν να κάνουν τον κόσμο πιο ειρηνικό, λέει: «Ποιες γυναίκες εννοείτε;».
«Γιατί ειλικρινά, αν έχουμε να επιλέξουμε έναν κόσμο που θα διοικείται από γυναίκες όπως η Θάτσερ και η Λιζ Τρας ή, αν κοιτάξουμε προς τις ΗΠΑ, η Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν και η Σάρα Πέιλιν, δεν είναι ο κόσμος στον οποίο θα ήθελα να ζήσω».
Τόσα πολλά θα πρέπει να αλλάξουν για να απαντηθεί το ερώτημα
Ο κόσμος είχε τόσες λίγες γυναίκες ηγέτες που καθίσταται δύσκολη η πραγματική σύγκρισή τους με τους άνδρες. (Αν και μια εργασία διαπίστωσε ότι οι βασίλισσες στην Ευρώπη από τον 15ο έως τον 20ό αιώνα είχαν περισσότερες πιθανότητες να πάνε σε πόλεμο από ό,τι οι βασιλιάδες).
Αλλά μόλις μία στις τρεις χώρες του ΟΗΕ είχε ποτέ έστω και μία γυναίκα στην κορυφή.
Η κοινωνία θα πρέπει να αλλάξει τόσο ριζικά «για να φτάσουμε σε έναν κόσμο όπου οι γυναίκες έχουν την εξουσία, που μοιάζει αδύνατο να προεκτείνουμε από αυτά που γνωρίζουμε σήμερα σε αυτή την υποθετική κατάσταση», λέει η ψυχολόγος Κορντίλια Φάιν, η οποία έγραψε το βιβλίο «Patriarch Inc».
«Η ηγεσία των γυναικών δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι οι γυναίκες είναι “επικεφαλής”», λέει η Μέρι Ρόμπινσον.
Μελέτες δείχνουν ότι η συμμετοχή περισσότερων γυναικών σε: ειρηνευτικές διαδικασίες τις κάνει να διαρκούν περισσότερο, στο κοινοβούλιο οδηγεί σε χαμηλότερες αμυντικές δαπάνες και στις εκλογές κάνει τις δημοκρατίες πιο ειρηνικές.
Και είναι αυτού του είδους οι κοινωνίες που δημιουργούν έδαφος για διαφορετικού τύπου ηγέτες.
Στη Νέα Ζηλανδία – που κατατάσσεται στην τέταρτη υψηλότερη θέση παγκοσμίως όσον αφορά την ισότητα των φύλων – η πρόσφατη πρωθυπουργός, Τζασίντα Άρντερν, επιχείρησε «ένα πολύ διαφορετικό μοντέλο ηγεσίας» από τις επιθετικές ομολόγους της, λέει η Τζόσλιν Μπάρνχαρτ, η οποία ερευνά το δικαίωμα ψήφου των γυναικών.
«Φυσικά, βλέπουμε τα πράγματα να πηγαίνουν πολύ προς την αντίθετη κατεύθυνση αυτή τη στιγμή, πολύ περισσότερο προς την επιστροφή σε αρσενικές, επιθετικές, διεκδικητικές φωνές», λέει.
Διάφορες έρευνες από διάφορες χώρες έχουν διαπιστώσει ότι οι γυναίκες αποστρέφονται περισσότερο τον πόλεμο (αν αυτό οφείλεται στη φύση ή στην ανατροφή είναι μια άλλη συζήτηση) – αν και αυτό εξισορροπείται όταν η απειλή είναι άμεση.
Η Μέρι Ρόμπινσον λέει ότι δεν είναι ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες από τους άνδρες. Είναι ότι «η επίλυση των πιο δύσκολων προκλήσεων του κόσμου χρειάζεται όλες τις φωνές, όχι μόνο αυτές του μισού παγκόσμιου πληθυσμού».
πηγή-www.newsbeast.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου