Τετάρτη, 18 Σεπτεμβρίου 2013
Η καταψήφιση του ισολογισμού -απολογισμού του Δήμου πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και δεν έγινε ίσως κατανοητό για τί ακριβώς πρόκειται. Ίσως δηλαδή οι πολίτες της Αθήνας να μην έχουν αντιληφθεί ότι στην πραγματικότητα το δημοτικό συμβούλιο (στο οποίο ο σημερινός δήμαρχος διαθέτει την πλειοψηφία)...
Τέλος εποχής (και δημοτικής αρχής)
... καταψήφισε τον απολογισμό του Δημάρχου, απέρριψε το έργο του και αμφισβήτησε τα οικονομικά στοιχεία.
Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος -στην περίπτωση της εθνικής κυβέρνησης- αντιστοιχεί με υπερψήφιση πρότασης μομφής. Φυσικά, τον ατάραχο κόσμο του δημάρχου Αθηναίων κανένα γεγονός -πολιτικό ή κοινωνικό- δε τον ανησυχεί. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που “μπαχαλοποιείται” το δημοτικό συμβούλιο. Μόλις τον πρώτο μήνα της θητείας του, με αφορμή τον ορισμό των αντιδημάρχων, η δική του παράταξη είχε σπεύσει πάλι να τον αποδοκιμάσει.
Δυστυχώς, η Αθήνα είναι, πλέον, και επισήμως ακυβέρνητη πολιτεία. Σε μια στιγμή που ένας δήμαρχος με πυγμή, γνώση, θέληση και δύναμη είναι περισσότερο από απαραίτητος, για να δώσει λύσεις αλλά και να κόψει τη ραγδαία άνοδο των ακραίων πολιτικών χώρων, η πόλη μας βρίσκεται με επικεφαλής τον κ. Καμίνη που δε τον στηρίζει ούτε η παράταξή του.
Έχω πολλές φορές επισημάνει -και δε θα κουραστώ να το λέω- ότι όλη η κουβέντα γύρω από την Αυτοδιοίκηση για τον εκλογικό νόμο, τις διαθεσιμότητες, τα κονδύλια του ΕΣΠΑ κ.λπ. δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αποπροσανατολίζει τη συζήτηση από το πραγματικό της περιεχόμενο. Που είναι ένα: Τί έκανε ο κάθε δημοτικός άρχοντας τα τελευταία 3,5 χρόνια θητείας του (με βάση τα πραγματικά δεδομένα που είχε και γνώριζε όταν ανέλαβε) και πόσο συνέβαλε στην πρόοδο, ανάπτυξη και αναβάθμιση της πόλης του;
Για την Αθήνα ο απολογισμός είναι εύκολος. Είναι μηδενικός και μάλιστα με βούλα του δημοτικού συμβουλίου. Το ζήτημα είναι η επόμενη μέρα. Χρειαζόμαστε έναν δήμαρχο που να εμπνεύσει τόσο τους δημοτικούς συμβούλους, όσο και τους πολίτες. Που να έχει όραμα και αποφασιστικότητα. Όπως ήταν για παράδειγμα, ο Ρούντολφ Τζουλιάνι για τους Νεοϋορκέζους ο οποίος στη θητεία του μείωσε την εγκληματικότητα κατά 57% και διαχειρίστηκε την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου με τρόπο που τον άφησε στην ιστορία.
Γιατί στην περίπτωση που δεν καταφέρουμε, ούτε αυτή τη φορά, να αναδείξουμε πρόσωπα που θα ανταποκρίνονται σε αυτή τη λογική, τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών θα είναι μια δυσάρεστη έκπληξη που θα την πληρώσουν οι Αθηναίοι για άλλα 4 χρόνια.
Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος -στην περίπτωση της εθνικής κυβέρνησης- αντιστοιχεί με υπερψήφιση πρότασης μομφής. Φυσικά, τον ατάραχο κόσμο του δημάρχου Αθηναίων κανένα γεγονός -πολιτικό ή κοινωνικό- δε τον ανησυχεί. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που “μπαχαλοποιείται” το δημοτικό συμβούλιο. Μόλις τον πρώτο μήνα της θητείας του, με αφορμή τον ορισμό των αντιδημάρχων, η δική του παράταξη είχε σπεύσει πάλι να τον αποδοκιμάσει.
Δυστυχώς, η Αθήνα είναι, πλέον, και επισήμως ακυβέρνητη πολιτεία. Σε μια στιγμή που ένας δήμαρχος με πυγμή, γνώση, θέληση και δύναμη είναι περισσότερο από απαραίτητος, για να δώσει λύσεις αλλά και να κόψει τη ραγδαία άνοδο των ακραίων πολιτικών χώρων, η πόλη μας βρίσκεται με επικεφαλής τον κ. Καμίνη που δε τον στηρίζει ούτε η παράταξή του.
Έχω πολλές φορές επισημάνει -και δε θα κουραστώ να το λέω- ότι όλη η κουβέντα γύρω από την Αυτοδιοίκηση για τον εκλογικό νόμο, τις διαθεσιμότητες, τα κονδύλια του ΕΣΠΑ κ.λπ. δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αποπροσανατολίζει τη συζήτηση από το πραγματικό της περιεχόμενο. Που είναι ένα: Τί έκανε ο κάθε δημοτικός άρχοντας τα τελευταία 3,5 χρόνια θητείας του (με βάση τα πραγματικά δεδομένα που είχε και γνώριζε όταν ανέλαβε) και πόσο συνέβαλε στην πρόοδο, ανάπτυξη και αναβάθμιση της πόλης του;
Για την Αθήνα ο απολογισμός είναι εύκολος. Είναι μηδενικός και μάλιστα με βούλα του δημοτικού συμβουλίου. Το ζήτημα είναι η επόμενη μέρα. Χρειαζόμαστε έναν δήμαρχο που να εμπνεύσει τόσο τους δημοτικούς συμβούλους, όσο και τους πολίτες. Που να έχει όραμα και αποφασιστικότητα. Όπως ήταν για παράδειγμα, ο Ρούντολφ Τζουλιάνι για τους Νεοϋορκέζους ο οποίος στη θητεία του μείωσε την εγκληματικότητα κατά 57% και διαχειρίστηκε την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου με τρόπο που τον άφησε στην ιστορία.
Γιατί στην περίπτωση που δεν καταφέρουμε, ούτε αυτή τη φορά, να αναδείξουμε πρόσωπα που θα ανταποκρίνονται σε αυτή τη λογική, τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών θα είναι μια δυσάρεστη έκπληξη που θα την πληρώσουν οι Αθηναίοι για άλλα 4 χρόνια.
Γρηγόρης Λέων
MD MSc PhD
Ιατροδικαστής – Πραγματογνώμων
Μάστερ Πανεπιστημίου Ρώμης “Sapienza”, Ιταλία
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Ελλάδα
Forensic Pathology Fellow, Φλόριντα, ΗΠΑ.
MD MSc PhD
Ιατροδικαστής – Πραγματογνώμων
Μάστερ Πανεπιστημίου Ρώμης “Sapienza”, Ιταλία
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Ελλάδα
Forensic Pathology Fellow, Φλόριντα, ΗΠΑ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου